در ایران همایش مهاجرت نخبگان علمی در حال برگزاری است موج مهاجرت جوانان در سال های اخیر شدت بیشتری گرفته و بسیاری از این روند ابراز نگرانی کرده اند مصطفی معین رئیس همایش مهاجرت نخبگان علمی گفته که فقط 16% از ایرانی ها به مهاجرت فکر نمی کنند .
مهاجرت، رویایی که این روز ها برای خیلی از ایرانی ها به واقعیت تبدیل شده و با شدید ترشدن مشکلات اقتصادی و کم ترشدن امکانات اولیه زندگی مثل دسترسی به برق ، گاز و هوای پاک این روز ها افراد بیشتری بار سفر می بندند و به امید زندگی بهتر مهاجرت می کنند.
دکتر مصطفی معین در این زمینه می گوید : از کل 80 میلیون نفر جمعیت ایران فقط 16% به مهاجرت فکر نمی کنند این همون مهاجرت توده وار است تمایل به مهاجرت در حد خیلی زیاد استادان و پژوهشگران 53% ، پزشکان و پرستاران 45% که البته در این یک سال اخیر فکر کنم بالاتر رفته باشد که شاهدش هستیم. دانشجویان و دانش آموختگان 40% ، استارت آپ ها حتی شرکت های دانش بنیان 43%
بسیاری از کارشناسان می گویند ادامه تحصیل دیگر در ایران به صرفه نیست این آماری که احمد بیگدلی عضو فراکسیون اجتماعی مجلس ارایه کرده است.
او می گوید سالانه حدود 40 تا 50 هزار دانش آموز ایرانی به دلیل موفق نبودن در کنکور سراسری مهاجرت می کنند همرا با افزایش تقاضا برای مهاجرت تحصیلی آن هم از 18 و 19 سالگی، بازار کسب وکار موسسات مهاجرتی هم رونق گرفته مهاجرت انها منجر به خروج میلیون ها دلار ارز از کشور شده است. بهرام صلواتی تحلیلگر حوزه مهاجرت به روزنامه جوان گفته آماری در زمینه مهاجرت دانش آموزان وجود ندارد و آموزش و پرورش باید بررسی کند که دلائل مهاجرت داش آموزان چیست .
اما موج مهاجرت به دانش آموزان و دانشجویان محدود نمی شود و پرستاران، پزشکان و داروسازان هم در صف اول مهاجرت هستند.
مجتبی بوربور نائب رئیس انجمن وارد کنندگان دارو در این زمینه می گوید : داروسازان و افراد تحصیل کرده یا صاحب سبک و صاحب تجربه در این بخش هم مهاجرت می کنند و کشورهای دیگر آنها را شکار می کنند . شرکتهای داروسازی پولی برای نوسازی خط تولید ندارند و بانکها هم با انها وام نمی دهند. مهاجرت نیروی انسانی خبره چالشی است که گریبان این حوزه را گرفته است .
مهاجرت جوانان و نخبگان البته مختص ایران نیست اما چرا جوانان ایرانی مهاجرت می کنند؟
هادی خانیکی استاد رشته ارتباطات در این زمینه می گوید: وقتی پیوندهای فرد با جامعه خودش کمتر می شود و إحساس تعلق به وطنش کمتر می شود و إحساس می کند که در اینجا در معرض تبعیض ، نابرابری ، تحقیر ، عدم برخورداری از آینده و أمثال اینها قرار دارد ، از آزادی های لازم بر خوردار نیست و محدودیت ها او را به تنگ میآورد، به قول آقای شفیعی کدکنی آنچه میخواهد نمی بینند و آنچه می بینند نمی خواهد و طبیعتا او به دنبال تصوری که از زندگی بهتر دارد می رود.
شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید
- کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است
- آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد