روایتی ادبی از مهاجرت مهندسان ایرانی

«تو جامعه صنعتی، بین فارغ‌التحصیل‌های هم‌سن‌وسال خودم، متاسفانه یه روح ناامیدی حاکم شده و علت مهاجرت‌های زیادی که رخ می‌ده اینه. این‌جا اون جهنی که می‌گن نیست و همه اون‌جا هم اون بهشتی که می‌گن نیست. و همه اون دوست‌هایی که رفتند دوست دارند یه روزی برگردند، اگه شرایط این‌جا مساعد باشه. این‌جا مشکل اینه که هر کاری می‌خوایم بکنیم 70 درصد انرژی‌مون صرف مسائلی می‌شه که ربطی به خود کار نداره. وارد حاشیه‌هایی می‌شیم که از جنس اون کار نیست».

این بخشی از کتاب ساخت ایران است که در آن نویسنده داستان تولد توربین ملی را از نقطه اول روایت ‌می‌کند. احسان نوروزی نویسنده این کتاب، در مسیر مستندسازی این داستان، پای صحبت تعدادی از بهترین مدیران و صنعتگران ایرانی نشسته است.

آیا تحریم نعمت است؟

در بطن گفتگوهایی که نویسنده با صنعتگران مختلف انجام می‌دهد، موضوع تحریم نقش پررنگی دارد. احسان نوروزی از یکی از مهندسان موفق ایرانی می‌پرسد که آیا این زور تحریم‌ها نبود که ایرانی‌ها را به سمت خودکفایی و تولید محصولات پیچیدۀ صنعتی کشاند؟

مهندس با رد این ادعا تاکید می‌کند که اگر تحریم‌ها نبود، ایرانی‌ها «خیلی بهتر و روتین‌تر» به این موفقیت‌ها می‌رسیدند. او ادامه می‌دهد: «من اگه سیر باشم با فکر بازتری کار می‌کنم. با همه دنیا هم تعامل می‌کنم. می‌گن چون تحریم هستیم به این‌ها (موفقیت‌ها) رسیدیم، ولی نمی‌گن همه جنس‌هامون رو با واسطه و چندبرابر قیمت می‌خریم. یا مثلا فلان شرکت تو چند تا مناقصه بین‌المللی برنده می‌شه اما به خاطر مسائل تحریم‌ها کنار گذاشته می‌شه. آیا ما تو شرایط عادی نمی‌تونستیم این کارها رو بکنیم؟ کی می‌گه نمی‌تونستیم. وقتی تحریم می‌شیم شرایط برامون سخت‌تر می‌شه برای کار کردن.»