ایجاد شرایط منجر به مهاجرت نخبگان مغایر تعالیم پیامبر اسلام (ص) است

 یک پژوهشگر علوم دینی معتقد است طبق بیان پیامبر(ص) و ائمه(ع) اگر نتوانیم فکرها و مغزها را در کشور نگه داریم و آنها به دلیل شرایط نامناسب داخلی از کشور مهاجرت کنند، به پیامبر(ص) نزدیک نیستیم.

این مطلب را مهدی مهریزی پژوهشگر علوم دینی اعلام کرد و افزود  جامعه، ثروت ها، فکرها، نیروهای انسانی و مرزها امانت هایی در دست حاکمان و مسئولان هستند و آنان باید امانتداران شایسته ای باشند.

وی افزود: طبق بیان پیامبر(ص) و ائمه(ع) اگر نتوانیم فکرها و مغزها را در کشور نگه داریم و آنها به دلیل شرایط نامناسب داخلی از کشور مهاجرت کنند، به پیامبر(ص) نزدیک نیستیم. اگر حرف ها با عمل ها ناسازگار باشند و دارای صدق حدیث نباشیم، به پیامبر(ص) نزدیک نیستیم و هر روز بیشتر و بیشتر از ایشان فاصله می گیریم.

وی تأکید کرد: اینکه در جامعه تنها نام پیامبر(ص) را بیاوریم نشانه این نیست که گفتار، سفارشات و سیره ایشان را عملی کردیم بلکه باید توصیه های جادوانه رسول خدا(ص) را عملیاتی کنیم به گونه ای که از مشکلات مردم و جامعه که درگیر و مبتلای به آن هستند، کاسته شود.

مهریزی در بخش دیگری از صحبت های خود به نسبت «اخلاق و عدالت» اشاره و اظهار داشت: خداوند در قرآن می فرماید: «لَقَدْ أَرْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیِّناتِ وَ أَنْزَلْنا مَعَهُمُ الْکِتابَ وَ الْمِیزانَ لِیَقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ؛ ما پیامبران خود را با دلایل روشن فرستادیم و با آنها کتاب (آسمانى) و میزان (شناسائى حق از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند.» این آیه بدین معنا نیست که حکومت یا پیامبران اقامه عدل را برعهده می گیرند بلکه تأکید دارد که حکومت بسترساز و زمینه ساز است تا مردم عادل شوند و قیام به قسط کنند.

این پژوهشگر علوم دینی  به موضوع «اخلاق» در جامعه هم  اشاره کرد و افزود: درخصوص «اخلاق» از پیامبر اسلام(ص) نقل های بسیاری در کتب گوناگون حدیثی به ما رسیده و جزو احادیث پر تکرار و کثیر السند است که پیامبر(ص) فرمود: «إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاق؛ من مبعوث شدم که اخلاق را کامل کنم.»

وی گفت: بررسی آیات و روایات متفاوت نشان می دهد که قرآن فلسفه بعثت را «عدالت» ذکر می کند و پیامبر(ص) فلسفه بعثت را «اخلاق» ذکر می کنند. من درباره نسبت میان «اخلاق و عدالت» معتقدم که اگر «اخلاق» نباشد، «عدالت» محقق نمی شود. ما فراوان عدالت پیشگان و عدالت خواهان داشتیم که فریاد عدالت می زدند و کتاب هایی درباره عدالت نوشتند، اما چون از درون دارای خلق و خوی درستی نبودند، متکبر، مغرور، خودخواه و خود رأی بودند، به عدالت نرسیدند.