*مهاجرت ما ایرانیان*

شاپور یاوری

مهاجرت و دل کندن از وطن ، خانواده و همه تعلقات ، تصمیم سختی است که انسان به راحتی نمی گیرد .

 معمولا افراد وقتی که احساس می کنند در زندگی خود به بن بست رسیده اند و هیچ امیدی هم به بهبود شرایط و ادامه زندگی در کشور وجود ندارد ، تصمیم به مهاجرت می گیرند .

 برای ما مهاجرت صرفا یک عدد است ، مثلا گفته می شود حداقل ۸ میلیون ایرانی یعنی معادل ۱۰ درصد جمعیت ، از کشور مهاجرت کرده اند .

و یا اینکه می گویند موج مهاجرت کادر بهداشتی ، پژشکی، مهندسین و حقوقدان ها به صورت چشمگیری در حال افزایش است .

همین دیروز بود که ۱۳ نفر از فارغ التحصیلان دانشگاه صنعتی شریف با یک پرواز کشور را به مقصد آمریکا ترک کردند هر چند که بعدا با تکذیب و تاییدیه های مختلفی این خبر همراه شد.

مهاجرت افراد متخصص و نخبه و خالی شدن کشور از  منابع انسانی کارآمد ، خطر بزرگی است که کشور ما را تهدید می کند ، زیرا امید هر کشوری برای ایجاد تحولات علمی و تکنولوژیک و رشد و توسعه ، به وجود همین افراد نخبه بستگی دارد.

طبیعی است که با رفتن این نخبگان ، فرایند رشد و توسعه  کشور هم متوقف می شود.

شما فکر می کنید که طی چند دهه گذشته بعد از انقلاب چرا کشور ما در زمینه رشد و توسعه و پیشرفت تکنولوژیک موفقیت چندانی بدست نیاورده است ؟

 چرا تکنولوژی صنعت خودروسازی ما با جهان حداقل صد سال فاصله دارد ؟

چرا هنوز ما از هواپیماهای قبل از انقلاب استفاده می کنیم ، و حتی نتوانسته ایم قطعات  هواپیما ها را در داخل کشور بومی سازی و آنان را تعمیر کنیم که زمین گیر نشوند ؟

چرا ما هنوز با همان پالایشگاه ها و تاسیسات قبل از انقلاب نفت استخراج و صادر می کنیم ؟

چرا روز به روز وضعیت اقتصادی کشور ما بدتر می شود ؟

چرا این تورم و گرانی سرسام آور که مردم ما را کلافه و زندگی را به کام آنان تلخ نموده ، اصلن کنترل نمی شود ؟

پاسخ همه این سئوالات مشخص است :

زیرا نخبگان و افراد متخصصی که می توانستند با نبوغ و اقدامات علمی خود باعث رشد و توسعه کشور شوند ، از کشور مهاجرت کرده اند .

افراد نخبه هر روز در حال ترک کشور هستند ، و مسئولین ما هم فقط نظاره گر این امواج مهاجرت بی پایان می باشند .

البته شاید برخی از مسئولین کشور از رفتن این افراد نخبه خوشحال هم باشند ،  چون آنها را غیر خودی و مایه دردسر می دانند .

امواج فزاینده مهاجرت و کوچ اجباری مردم کشور و مصائب و مشکلات آن ، به ما می گوید که چگونه نظام مدیریت نادرست می تواند زندگی در یک  کشور را برای مردم سخت و طاقت فرسا کند و افسوس که هیچ گوش شنوا و فریادرسی هم در کار نیست.