اتحادیه اروپا وضعیت اتباع خارجی با اقامت دائم را سازماندهی می کند

کشورهای عضو اتحادیه اروپا با دستور مذاکره خود برای به روز رسانی دستورالعمل اقامت طولانی مدت اتباع کشورهای دیگر در این اتحادیه موافقت کردند. این دستورالعمل شرایطی را پیشنهاد می کند که تحت آن اتباع کشورهای ثالث می توانند اقامت طولانی مدت اتحادیه اروپا را کسب کنند.

هدف این نشست اصلاح دستورالعمل اتحادیه اروپا از سال 2003 را در مورد وضعیت اتباع کشورهای ثالث که اقامت طولانی مدت دارند، بود زیرا برخی از کاستی‌هایی که به‌روزرسانی سعی در رفع آن دارد این است که از وضعیت اقامت بلندمدت اتحادیه اروپا استفاده ناکافی می‌شود، شرایطی که متقاضیان ممکن است این وضعیت را کسب کنند بسیار پیچیده است و موانع متعددی برای اعمال حقوق جابجایی درون اتحادیه اروپا وجود دارد.

بنا به اعلام سایت اطلاع رسانی شورای اتحادیه اروپا هم این اتباع کشورهای ثالث برای کسب وضعیت اقامت طولانی مدت درکشورهای عضو این اتحادیه باید حداقل به مدت پنج سال به طور قانونی و مداوم در یک کشور عضو اقامت داشته باشند. این وضعیت در کنار طرح های ملی اقامت طولانی مدت هم چنان وجود دارد.

در این حال در جلسه کمیته نمایندگان دائمی شورا پیشنهاد شد اتباع کشورهای ثالث می توانند دوره های اقامت تا دو سال را در سایر کشورهای عضو جمع آوری کنند تا شرایط دوره اقامت پنج ساله را برآورده کنند. با این حال، در صورتی که متقاضی در یک کشور عضو دیگر سکونت داشته باشد، شورا تصمیم گرفته است که فقط انواع خاصی از مجوزهای اقامت قانونی را بپذیرد، مانند دارندگان کارت آبی اتحادیه اروپا یا مجوزهای اقامت صادر شده به منظور اشتغال با شرایط  مقرر.

همچنین بنا به مذاکرات این جلسه ، شرایط خاصی اعمال خواهد شد تا متقاضیان بتوانند وضعیت اقامت طولانی مدت را کسب کنند. به عنوان مثال، متقاضیان کشورهای ثالث باید شواهدی مبنی بر منابع ثابت و منظم که برای حفظ خود و اعضای خانواده‌شان کافی باشد و همچنین بیمه بیماری ارائه کنند. کشورهای عضو همچنین ممکن است از اتباع کشورهای ثالث بخواهند که شرایط ادغام را رعایت کنند. شرایط ادغام الزاماتی است که اتباع خارجی باید آداب و قواعد اجتماعی کشور محل اقامت خود را فرا گرفته و رعایت کنند.

در این جلسه هم چنین تاکید شد وضعیت اقامت طولانی مدت «دائمی» است. با این حال، در موارد خاصی می توان آن را از دارندگانش پس گرفت، به عنوان مثال زمانی که یک فرد اقامت اصلی خود را برای مدت معینی در اتحادیه اروپا از دست داده باشد.

یکی دیگر از محورهای مورد بررسی در این نشست موضوع حقوق جابجایی این قبیل دارندگان مجوز اقامت در درون اتحادیه اروپا بود. بر خلاف سیستم های اقامت ملی، وضعیت اقامت بلندمدت اتحادیه اروپا به دارندگان این وضعیت امکان نقل مکان و اقامت در سایر کشورهای اتحادیه اروپا را می دهد، به عنوان مثال برای کار یا تحصیل. این حق تحرک درون اتحادیه اروپا یک حق خودکار نیست، اما مشروط است. از جمله اینکه کشورهای عضو می توانند وضعیت بازارهای کار ملی خود را در صورتی که یک مقیم طولانی مدت اتحادیه اروپا برای کار از یکی دیگر از کشورهای عضو اتحادیه اروپا به کشور خود نقل مکان کند، ارزیابی کنند.

در این نشست هم چنین تاکید شد مهاجران خارجی دارای مجوز اقامت بلندمدت اتحادیه اروپا ، از رفتاری مشابه با دیگر اتباع این اتحادیه از نظر دسترسی به اشتغال و خوداشتغالی، آموزش و آموزش حرفه ای و مزایای مالیاتی برخوردارند البته مشروط به رعایت الزاماتی از جمله اقامت در قلمرو کشور عضو اتحادیه .

بر اساس داده های یورواستات، در سال 2020 تعداد کل اتباع کشورهای ثالث که به طور قانونی در اتحادیه اروپا اقامت داشتند، 23 میلیون نفر بود که این عدد معادل 5.1 درصد از جمعیت اتحادیه اروپا است. از این 23 میلیون، بیش از ده میلیون نفر از آنان اتباع کشورهای ثالث دارای مجوز اقامت طولانی مدت یا دائم بودند.